سعدی

سعدی شاعر ایرانی در شیراز استان فارس در حدود سال پانصد و شصت و سه به دنیا آمد. در آن زمان حکمرانان اتابکان بودند. اتابکان فقط در شیراز نبودند بلکه در دمشق و حلب و موصل و آذربایجان هم سری می کشیدند. در زمان ولادت سعدی حکمران شیراز سومین پادشاه حکمرانان اتابکان بود. سعدی در شیراز بین تمام بی نظمی ها بزرگ میشد ، پدر او عبدالله برای سعدبن زنگی کار میکرد که امکان دارد این شاعر بزرگ و شیرین سخن برای خوش خدمتی و حق شناسی تخلص سعدی را به خود گرفته باشد. یکی از نبوغ های سعدی در این است که از کوچکترین اتفاقات زندگی خودش درسی اخلاقی و مهم را میدهد و در چند جای کلیات وی، کودکی او مطرح است که دوران پر از خاطره و شیرینی را داشته و در عین حال حزن انگیز بوده ، از کودکی او ،در بوستان آمده که ،میشود متوجه شد پدرش از کارمندان ساده دیوان بوده ولی در رفاه بوده اند. پس از فوت پدر سعدی ، او در شیراز تنها بود و چون همه از هوش و نبوغ سعدی با خبر بودند و وی انگشت نما بود ، تحت نظر اتابک به بغداد رفت و به مدرسه نظام راه پیدا کرد ، از سال 574 تا 604 یعنی تا سالی که اتابک فوت کرد سعدی در بغداد ماند. وقتی سعدی به مدرسه نظام وارد شد ، مدرسه گذشته ای پر افتخار داشت و کتاب های زیادی مانند تفسیر قرآن و فقه و کتب الهیات را تالیف کرده بودند که نشان میداد مدرسه از چه افتخار و بزرگی برخوردار است.