عطار

عطار نیشابوری، یکی از شعرا و عارفان معروف ایرانی است که در اواخر قرن ششم و اوایل قرن هفتم می‌زیست. او در شهر نیشابور زندگی می‌کرد؛ به شغل موروثی عطاری مشغول بود و توانایی طبابت نیز داشت. اتفاقی بزرگ اما تلخ، باعث شد که او این شغل را کنار گذاشته و زمان خود را به عرفان، شعر و ریاضت در خدمت عرفای بزرگ بگذراند. او چه در سال‌های طبابت و عطاری و چه در زمان گوشه‌نشینی در زمان پیری، دست از تلاش بر نداشت و آثار منظوم و منثور فاخری را از خود به یادگار گذاشت. گفته شده که این شاعر بزرگ، در اوایل قرن هفتم هجری و با حمله مغول به شهادت می‌رسد و در زادگاهش به خاک سپرده می‌شود.